Romjul og nyttår

Måndag 27.desember vart det nye 8+ timar i buss tilbake til Nairobi. Dei fleste reiste då vidare tilbake til praksisplassane sine. Eg og Anders ikkje skulle starte att før 10. januar, så vi drøya’n vi eit par3 dagar i Nairobi. 

Den eine kvelden reiste eg, Anders, Marte og Vårin på ein restaurant som heitte Carnivore. Her fekk me fortløpande servert: Lammesteik, spareribs, struts, svinesteik, kylling og okse. Størst inntrykk gjorde nok likevel oksetestiklane og krokodillekjøtet. Snodig… men gøtt va’re! 

Ny 13 timars busstur førte oss til ein plass som heitte Malindi. Frukost på stranda medan me såg på ein litt muggen soloppgang. Gjekk å traska nokre timar på Afrika-marknaden her før me reiste vidare mot Marafa. I ”East Africa”-boka mi (som eg fekk frå Vegard lenge før EG hadde tenkt meg til Afrika) las vi at: ”..å vere i Malindi utan å reise til Marafa er som å reise til Arizona og droppe Grand Canyon”. Vi hadde med andre ord store forventningar til denne såkalla raude steinen ein kunne finne hælvann timers køyretur utti bushen frå Malindi.

Då me omsider sat på den rette bussen til Marafa stod til vår store forundring ein kjend CRO-gut utanfor bussen. Han lurte på om ikkje me hadde lyst til å sjå korleis han budde…og det ville me jo sjølvsagt.

Han kunne forklare at mor hans hadde kome til Uganda for å hente han heim og at han no budde saman med familien sin her. I det ca. 10 kvadratmeter store huset budde dei 7 stk.

Eit par timar seinare gjekk ein ny buss mot Marafa. De hompa no koollosalt! Og dei to geitene som dukka opp under setet mitt var også med på å gjerebussturen minneverdig.

Vel framme vart me forunderleg nok ikkje skuffa. Landskapet var nokså spektakulært.

Var forresten nyttårsaftan den dagen. Pga. lite soving og mykje reising drog eg på meg ein slags influensa (trur eg). Trøtt og sliten låg eg på rommet og sov frå 17-19.00 og frå 21-23.00.

Våga meg ut ein liten tur då det nærma seg midnatt. Då var det akrobatikk, musikk og flammer nede på stranda. Fett sett nokre rakettar før eg gjekk tilbake å la meg klokka 00.30 (22.30 norsk tid ække veldig seint på nyttårsaften). Låg og lurte på korleis det gjekk feiringa til Kulh, før eg slokna til lyden av pengesløseri.

Tilbake i Malindi åt vi ein omtala Pizza (frå same bok) før me reiste vidare mot Watamu.

Watamu viste seg å vere eit Italiensk strandparadis. Dvs. Skumle mafialeiarar (såg det ut til) kun iført badetruser. Mafiakonene og utsikten elles var uforklagelig.

Kulturelle som vi er reiste vi sjølvsagt på museum. Gede-ruiner gøymd i jungelen var verdt å få med seg.

Anders TREngte ein klem frå røttene sine.

På grunn av stor pågang måtte vi ta til takke med ein liten fullstappa buss tilbake til Nairobi. Sat heilt fremst i bussen ved sida kvar vår skikkelige budeie, så vart ikkje så god plass. På golvet var det så varmt at det ikkje gjekk ann å ha føtene. Resultat vart då enten å ha dei rett til værs, eller å stå på ei flaske. Det vart altså 10 ganske lange (og klamme) timar på ein liten og trong buss.